به زندگی خود نگاه کنیم. کدام روز را بدون نوشتن سپری کرده ایم؟ بله تقریبا هیچ روزی. چرا؟ چون ما همواره به نوشتن نیاز داریم. ما با دوستان‌مان در فضای مجازی در ارتباطیم و این ارتباط اغلب نوشتاریست. حضور و فعالیت ما برای فروش و کسب درآمد هم بی‌نیاز از نوشتن نیست. اگر قرار باشد چند کلمه جلوی دوربین برای تبلیغ کسب‌و‌کارمان صحبت کنیم، نیاز داریم که همان چند کلمه را بنویسیم تا خط فکریمان منظم شود. قبل از رفتن به سفر و تفریح لیست وسایل لازم را می‌نویسیم تا چیزی از قلم نیفتد. گاه به عنوان پزشک، کارمند، وکیل یا دانشجو ملزم به ارائه‌ی گزارش کاری می‌شویم، اینجاست که ناتوانی در نوشتن بیخ گلویمان را می‌فشارد و ترس از کلمات باعث سرگیجه می‌شود. بسیار شده که برای نوشتن همین چند خط کوتاه وساده دست به دامن دیگران شده‌ایم یا در اینترنت دنبال متنی متناسب گشته‎‌ایم و نیافته‌ایم. تمام اینها ما را وادار می‌کند به نوشتن روبیاوریم و ترس خود را از نوشتن کنار بگذاریم.

من ۶۷دلیل برای شما آماده کرده‌ام که ضرورت نویسندگی را در زندگی همه‌ی ما یادآور می‌شود:

 ۱_ برای نوشتن یک نامه‌ی اداری در‌به‌در دنبال کسی نگردیم.
۲_ برای نوشتن رزومه عزا نگیریم.
۳_ برای نوشتن یک تبلیغ ساده، به مرز جنون نرسیم.
۴_ فکر نکنیم استعداد نوشتن نداریم.
۵_ برای نوشتن به دنبال سخت‌ترین کلمات ممکن نگردیم.
۶_ بی‌دلیل از نوشتن فرار نکنیم.
۷_ مدام توقع داریم دیگران نوشته‌ی ما را ویرایش کنند.
۸- نوشتن یک گزارش کاری را روز‌ها و گاه هفته‌‌ها به تاخیر می¬اندازیم.
۹_ نوشتن را یک خصیصه‌ی ذاتی می‌دانیم و خود را ناتوان قلمداد می‌کنیم.
۱۰_ راهی برای تخلیه¬ی هیجانات درونی پیدا کنیم.
۱۱_ حرف‌هایی که هیچ‌کس نمی‌شنود را به گوش کاغذ بگوییم.
۱۲_ قدرت تفکر خود را افزایش دهیم.
۱۳_ برای اندیشیدن بهانه‌ای تازه پیدا کنیم.
۱۴_ خود‌شناسی را جدی بگیریم و به جای غرولند‌‌کردن، با هر مشکل، رشد کنیم.
۱۵_ به توسعه¬‌ی فردی خود بها دهیم.
۱۶_ یک دوست و هم‌نشین همیشگی پیدا کنیم.
۱۷_ به جای دوربین، قلم به دست بگیریم و زیبایی‌ها را ثبت کنیم.
۱۸_ به جای وقت‌گذراندن در شبکه‌های مجازی، یک اثر ماندگار خلق کنیم.
۱۹_ یک کپشن پر محتوا بنویسیم.
۲۰_ فروش خود را بالا ببریم.
۲۱_ به کسب‌و‌کار خود رونق بدهیم و به عنوان یک فرد با سواد جلوه کنیم.
۲۲_ بدون کمک دیگران، یک بخش مهم کار تبلیغات را خود به عهده بگیریم.
۲۳_ دایره‌ی واژگان خود را افزایش دهیم، به قدرت کلمات پی ببریم و با‌اعتماد‌به‌نفس بیشتری صحبت کنیم.
۲۴_ با هر واژه دوست باشیم.
۲۵_ معنی حروف را بدانیم.
۲۶_ برای هر کلمه ارزش واقعی خودش را قائل شویم.
۲۷_ به اعتبار واژه‌ها، آگاه شویم.
۲۸_ برای یک سخنرانی ساده در جمع همکاران، بی‌خواب نشویم.
۲۹_ از عهده‌ی فهم هر کلامی بر بیاییم.
۳۰_ به ارتقا‌ی شغلی خود کمک کنیم.
۳۱_ لحظه‌های زندگی خود را با ارزش کنیم.
۳۲_ در دنیا‎‌ی امروز بتوانیم گلیم خود را از آب بیرون بکشیم.
۳۳_ توانایی توضیح دادن مشکل خود را داشته باشیم.
۳۴_ یک سرگرمی جذاب پیدا کنیم.
۳۵_ بیشتر مطالعه کنیم.
۳۶_ به دانستن و آگاهی احترام بگذاریم.
۳۷_ برای یادگیری ارزش قائل شویم.
۳۸_ با ثبت خاطرات و تفکرات شخصی از پیاده‌روی و سفر لذت ببریم.
۳۹_  با درک بهتر زندگی و احوالات خود، به تربیت بهتر فرزندانمان کمک کنیم.
۴۰_ از دل غصه‌ها هم خوبی بیرون بکشیم.
۴۱_  هنر خوب زندگی کردن را بیابیم.
۴۲_ دنیا را هنرمندانه ببینیم.
۴۳_ برای خود مانند یک درمانگر عمل کنیم و قدرت ترمیم زخم‌های درونی خود را داشته باشیم.
۴۴_ با روح خود دوست باشیم.
۴۵_ با درک بهتر مشکلات روحی خود، به دیگران کمک کنیم زندگی بهتری داشته باشند.
۴۶_  در جامعه‌ای که هستیم مانند یک پیشرو عمل کنیم.
۴۷_ در همه‌ی اتفاقات اطراف دقت نظر به خرج دهیم.
۴۸_ همه‌ی آدم‌ها را دوست داشته باشیم.
۴۹_ مثبت‌اندیش باشیم.
۵۰_ روح قوی و بلند‌پروازی داشته باشیم.
۵۱_ قدرت خیال پردازی‌مان را تقویت کنیم.
۵۲_ در گوش فرزند‌مان قصه‌های بهتری بخوانیم.
۵۳_ از زندگی‌مان آنگونه که شایسته است لذت ببریم.
۵۴_ به دنیا با دید یک نویسنده نگاه کردن، یعنی رویایی زندگی کردن.
۵۵_ در دل قصه‌ها زندگی کنیم.
۵۶_ درد و رنج خود را به جان کاغذ بریزیم و یک شخصیت محکم بسازیم.
۵۷_ نوشتن دریست به سوی جهانی متفاوت.
۵۸_ نوشتن به زندگی ما بها می‌دهد. پس هیچ روزی نباید بدون نوشتن سپری شود.
۵۹_ می‌توانیم به اندازه‌ی تمام نوشته‌ها‎‌یمان زندگی کنیم.
۶۰_ زندگی با واژه‌ها یعنی زندگی با معانی متفاوت.
۶۱_ دنیا‌ی ما، دنیای فرمانروایی واژه‌هاست.
۶۲_ در مسیر دانایی قرار می‌گیریم.
۶۳_ نوشتن راهیست به سوی نجات از غرور و تعصب.
۶۴_ نوشتن به زندگی ما نظم می‌بخشد و در مسیر رشد بهترین دوست ما باقی می‌ماند.
۶۵_  نوشتن هرگز دست از سر مهربانی با ما برنمی‌دارد.
۶۶_  به عنوان یک نویسنده، به شما می‌گویم، تا دست به قلم نبرده‌‌ای نمی توانی آسوده بخوابی.
۶۷_  نوشتن راهیست به سوی رهایی.